3. Budowa toru kartingowego
Chcąc zbudować tor, powinniśmy zwrócić uwagę na jego powierzchnię, rodzaj nawierzchni, a także lokalizację. Według zebranych informacji minimalna powierzchnia toru to około 2500m2 a najbardziej optymalna to 4000m2. Oczywiście im większa, tym więcej możliwości i frajdy dla użytkowników. Na takiej powierzchni bez problemu możemy wypuszczać od 6 do 12 gokartów – w zależności od szerokości toru. W krajach zachodnich, aby wydłużyć nitkę toru, buduje się tory dwupoziomowe, jednak ich budowa jest kosztowna.
Nawierzchnia na takim torze może być różna: asfaltowa (naszym zdaniem najlepsza), betonowa lub wyłożona kostką brukową. Zazwyczaj nawierzchnia betonowa jest śliska i ciężko na niej prowadzić gokart. Dlatego należy ją odpowiednio przygotować przez śrutowanie (zwiększenie chropowatości) lub pomalowanie specjalną farbą.
Oprócz samej nitki, tor powinien posiadać recepcję, czyli miejsce, gdzie kierowcy będą mogli zakupić bilet na przejazd gokartem, odpocząć, poczekać na swoją kolej, wypić napój czy kibicować podczas zawodów. Obiekt taki powinien być wyposażony również w toalety oraz parking. Rzadko zdarza się, aby tych dwóch elementów brakowało.
Dysponując większą powierzchnią, możemy wydzielić specjalne miejsce dla widowni. To również element torów wyścigowych, który nadaje charakter. Może to być większa przeszklona recepcja z widokiem na tor lub specjalnie wybudowana widownia.
Oczywiście na torze kartingowym nie może zabraknąć gokartów. Na rynku istnieje wiele firm produkujących ten sprzęt. Odwiedzając tory kartingowe w kraju i na świecie, zauważyliśmy, że tylko niektóre marki rozwijają swoje produkty, a tym samym zdobywają serca klientów.
Zacznijmy od tego, że gokarty w dzisiejszych czasach są już nie tylko spalinowe, ale i elektryczne. Te pierwsze różnią się mocą silników w zależności od ich przeznaczenia, natomiast drugie można swobodnie regulować i dostosować do potrzeb obiektu.
Gokarty spalinowe zazwyczaj mają silniki znanej firmy Honda. Zdarzają się również ich podróbki lub nieco zapomniane marki, np. Subaru. Silniki Hondy są jednak najbardziej dostępne i chyba najlepiej przystosowane do gokartów. Moce jednostek napędowych dzielimy na:
- 4,0 KM (GX120) – stosowane w gokartach dla dzieci,
- 5,5 KM (GX160) – stosowane w gokartach dla dzieci,
- 6,5 KM (GX200) – stosowane w gokartach zarówno na tory halowe, jak i zewnętrzne,
- 9,0 KM (GX270) – stosowane w gokartach zarówno na tory halowe, jak i zewnętrzne,
- 11 KM i więcej – stosowane w gokartach na tory zewnętrzne.
Nasza flota może zawierać gokarty ogólnodostępne, ale również gokarty przeznaczone specjalnie dla dzieci (ze względu na wiek, wzrost) lub gokarty dwuosobowe (tandemy) do nauki jazdy. Na rynku pojawiają się również gokarty zbudowane specjalnie dla osób niepełnosprawnych.
W przypadku gokartów spalinowych w obiektach zamkniętych należy zapewnić wietrzenie, gdyż wytwarzane spaliny mogą doprowadzić do zatrucia zarówno obsługi, jak i kierowców oraz osób trzecich. Trzeba również brać pod uwagę hałas. Krótkie przebywanie w głośnym pomieszczeniu nie będzie dużym problemem, natomiast obsługa powinna zostać wyposażona w ochronniki słuchu.
Jak już wspomnieliśmy wcześniej, ważne jest usytuowanie toru. Skumulowany hałas kilku lub kilkunastu gokartów może przeszkadzać okolicznym mieszkańcom. Dobrze by było, aby hale lub tory zewnętrzne posiadały odpowiednie wygłuszenie lub znajdowały się poza strefą zamieszkania.
Tor, recepcja czy parking to nie wszystko. Należy również wydzielić miejsce, gdzie będziemy parkować gokarty, czyli tzw. park maszyn (Pit Stop, depo). W zależności od liczby pojazdów, jaką chcemy dysponować, należy wydzielić odpowiednią liczbę miejsc do ich przechowywania. Park maszyn powinien być zaprojektowany tak, aby pozwalał na bezpieczny wyjazd i wjazd gokartów.
Kominiarki na tor kartingowy
Xtremebarriers – bandy ochronne
Program do obsługi toru kartingowego
Chcąc zapewnić komfort klientom, warto też pomyśleć o wydzieleniu dodatkowego pomieszczenia na tzw. Vip Room (pomieszczenie dla gości, firm). Takie miejsce z pewnością przyciągnie więcej zwolenników jazdy gokartami oraz sprawi, że nasz obiekt będzie bardziej prestiżowy.
Nie można zapomnieć również o personelu, bez którego obiekt nie będzie dobrze funkcjonował. Jedna osoba to za mało. Zazwyczaj na takim torze pracuje od kilku do kilkunastu osób:
- Obsługa toru – w zależności od liczby gokartów, powierzchni toru, godzin pracy obiektu i liczby zmian potrzeba od 2 do 4 osób w parku maszyn i na torze.
- Recepcja – mile widziane są panie, gdyż najczęściej z torów kartingowych korzystają panowie. Dobrze by było, aby personel znał specyfikę pracy toru i potrafił doradzić klientowi. Ważne, aby osoby pracujące w recepcji były komunikatywne.
- Mechanik – na zmianie powinien być przynajmniej jeden mechanik ponieważ z uszkodzonych i niesprawnych gokartów klienci nie będą mogli korzystać.
- Menadżer – osoba, która będzie zarządzała pracą toru oraz dbała o firmy i klientów indywidualnych.
Chcąc udostępniać tor podobny do tego z prawdziwego zdarzenia, musimy wyposażyć go w pomiar czasu – element, bez którego dziś taki obiekt nie powinien istnieć. Najbardziej znaną firmą, która zajmuje się pomiarem wyścigowym, jest My Laps. Jest to chyba najlepszy wybór, biorąc pod uwagę możliwości oraz łatwość instalacji i obsługi. Taki system bez problemu kupimy z dodatkowym wyposażeniem toru, czyli systemem obsługi toru (SOT).
